Hospicjum domowe
Kartuskie Hospicjum Domowe Caritas działa od 2010 roku. Jesteśmy głównym ośrodkiem udzielającym domowej pomocy hospicyjnej osobom nieuleczalnie chorym na terenie Kartuz i okolic.
Służymy nieuleczalnie chorym w terminalnej (ostatniej) fazie choroby nowotworowej, bez względu na ich wyznanie i system wartości. Oferujemy także opiekę chorym nieonkologicznym znajdującym się w terminalnej fazie swojej choroby.
Przyjmujemy pacjentów z jednostkami chorobowymi kwalifikującymi do opieki, zgodnie obowiązującym Rozporządzenia Ministra Zdrowia:
Kod ICD-10 | Jednostki chorobowe kwalifikujące do leczenia |
B20-B24 | Choroba wywołana przez ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV) |
C00-D48 | Nowotwory |
G09 | Następstwa zapalnych chorób ośrodkowego układu nerwowego |
G10-G13 | Układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy |
I42-I43 | Kardiomiopatia |
J96 | Niewydolność oddechowa niesklasyfikowana gdzie indziej |
G35 | Stwardnienie rozsiane |
L89 | Owrzodzenie odleżynowe |
Pacjenci przyjmowani są według kolejności zgłoszeń – z uwzględnieniem stanu zdrowia, po wstępnej kwalifikacji dokonanej przez pracownika medycznego hospicjum. Kwalifikacja odbywa się w ciągu 72 godzin od przyjęcia zgłoszenia.
Zaspokajamy potrzeby pacjentów w zakresie:
- opieki lekarskiej
- opieki pielęgniarskiej
- rehabilitacji
- opieki duszpasterskiej
- opieki psychologicznej
- opieki wolontaryjnej.
Chorzy przyjęci pod opiekę naszego Hospicjum mają możliwość nieodpłatnego skorzystania z łóżka rehabilitacyjnego, materaca przeciwodleżynowego, koncentratora tlenu oraz ssaka.
Nasz zespół tworzą osoby doskonale przygotowane do opieki nad ciężko chorymi, umiejące zadbać o dobrą jakość życia pacjentów, zarówno w jego wymiarze fizycznym, emocjonalnym, jak i duchowym.
Opieka lekarska
Opieka lekarska w hospicjum polega na leczeniu objawowym. Oznacza to, jej zadaniem jest złagodzenie odczuwania skutków choroby na tyle, na ile jest to możliwe na obecnym etapie choroby. Z powodów etycznych nie stosujemy uporczywej terapii, czyli zabiegów mających sztucznie przedłużać życie (m.in. reanimacja, podłączenie do respiratora). Zabiegi takie przysparzają choremu wiele cierpień i naruszają jego godność osobistą. Wizyty lekarskie wykonywane są w zależności od potrzeb chorego, jednak nie rzadziej niż 2 w miesiącu.
Opieka pielęgniarska
Pielęgniarka sprawuje kontrolę nad stanem zdrowia chorych, wykonując wszystkie niezbędne zabiegi zlecone przez lekarza. Do jej podstawowych zadań należy mierzenie parametrów życiowych (temperatura, ciśnienie, poziom cukru we krwi). We współpracy z bliskimi pielęgniarka pracuje nad tym, aby stworzyć możliwie najlepsze warunki do życia w chorobie – uczy i wspiera jak wykonywać zadania, które terminalnym okresie choroby mogą stanowić trudność: czynności wspierające funkcję oddychania, żywienia, wydalania oraz utrzymania higieny osobistej. Pielęgniarska opieka ma szeroki zakres i opiera się na holistycznym podejściu do pacjenta. Wizyty pielęgniarskie wykonywane są w zależności od potrzeb pacjenta, jednak nie rzadziej niż 2 w tygodniu.
Rehabilitacja
Wizyty rehabilitacyjne pomagają podnieść jakość życia pacjentów, którzy odczuwają dodatkowe dolegliwości związane z chorobą, takie jak: obrzęki, niedowłady, porażenia kończyn czy zapalenia stawów. Jeśli zajdzie potrzeba, rehabilitant udziela instruktażu rodzinie, by mogła samodzielnie i regularnie ćwiczyć razem z chorym. Wizyty rehabilitacyjne odbywają się na zlecenie lekarza.
Opieka duchowa
W kresu życia, w doświadczaniu ciężkiej i nieuleczalnej choroby, chory i jego bliscy często zadają sobie pytania o sens przeżywanych doświadczeń, znaczenie cierpienia i w konsekwencji o rolę Boga. Są to pytania, które wykraczają poza pomoc medyczną i psychologiczną. Dlatego tak ważna jest obecność duchownego w zespole hospicyjnym. Jego spotkania z chorymi to okazja do rozmowy, wspólnej modlitwy, przyjęcia sakramentów, w zależności od wyrażanych przez chorego potrzeb. Wbrew stereotypowi, wizyta księdza nie oznacza „ostatniej posługi”, ale jest formą duszpasterskiej pomocy w życiu z chorobą.
Opieka psychologiczna
Choroba wywołuje wiele zmian w życiu każdego pacjenta. Ból, utrata sił przynoszą ograniczenie dotychczasowej aktywności i zmuszają do zmiany dotychczasowego życia. Okres długotrwałej choroby to duże obciążenie fizyczne i emocjonalne nie tylko dla samego pacjenta, ale także dla jego bliskich. Spotkania z psychologiem pozwalają na szczerą rozmowę o wszystkich trudnościach przeżywanych w związku z chorobą oraz perspektywą nieuchronnej śmierci. Wsparcie psychologa pozwoli złagodzić napięcie i może być pomocne w codziennym radzeniu sobie z własnymi emocjami. Pomoc psychologiczna może mieć formę jednorazowej konsultacji lub regularnych spotkań w domu pacjenta. Wizyty psychologa odbywają się na zlecenie lekarza, pielęgniarki lub prośbę chorego czy jego rodziny.
Opieka wolontariuszy
Pełna opieka nad chorymi oraz ich bliskimi w hospicjum możliwa jest dzięki zaangażowaniu zespołu wolontariuszy, którzy dobrowolnie i nieodpłatnie pomagają w codziennych czynnościach przy pacjentach oraz realizują ich bieżące potrzeby, takie jak: zrobienie zakupów, wyjście na spacer, przygotowanie herbaty/kawy, czytanie czasopism i książek, towarzyszenie podczas mszy św. i czuwanie.
Bardzo istotną częścią opieki nad chorym jest współpraca z rodziną. Pacjent hospicjum domowego powinien być objęty całodobową opieką w miejscu zamieszkania.