DOM NADZIEI – hospicjum stacjonarne

Powołani, by nieść pomoc

Hospicjum stacjonarne „Dom Nadziei” im. bpa Konstantyna Dominika w Kartuzach od samego początku swojego istnienia realizuje misję niesienia pomocy i ulgi w cierpieniu najbardziej tego potrzebującym.

Staramy się, aby hospicjum było dla naszych Pacjentów prawdziwym domem godności i człowieczeństwa. Głównym celem naszej działalności jest uśmierzanie bólu osób nieuleczalnie chorych, ulżenie ich cierpieniom i całodobowe świadczenie wszelkich niezbędnych usług pielęgniarskich, czy fizjoterapeutycznych.  Poza opieką medyczną, naszym priorytetem jest także zapewnienie pacjentom życia w jak najlepszych warunkach, w poczuciu komfortu oraz atmosferze wsparcia i braterskiej miłości. W tym celu, nad naszymi podopiecznymi czuwają nie tylko wykwalifikowany personel medyczny: lekarze, pielęgniarki i fizjoterapeuci, ale także psycholog, duchowni oraz cała rzesza wolontariuszy – często ludzie młodzi, pełni energii i chęci niesienia pomocy. Specjalnie przeszkolone osoby spędzają z pacjentami wolny czas, dodają otuchy swoją obecnością i towarzyszą na co dzień w przeżywaniu trudów choroby. Naszą opieką obejmujemy również osoby najbliższe pacjentów – każdy z nich ma prawo skorzystania z profesjonalnej pomocy psychologicznej, wsparcia duchowego oraz otrzymania rzetelnej informacji o stanie zdrowia chorego i możliwościach dalszej opieki. Chcemy także, aby nasze wsparcie dla rodziny nie kończyło się wraz z odejściem pacjenta – zapewnimy realną pomoc także w tym najtrudniejszym czasie – żałoby i próby pogodzenia się z utratą ukochanej osoby.

Zaspokajamy potrzeby pacjentów w zakresie:

  • opieki lekarskiej
  • opieki pielęgniarskiej
  • rehabilitacji
  • opieki duszpasterskiej
  • opieki psychologicznej
  • opieki wolontaryjnej.

 

GŁÓWNE CELE I ZADANIA HOSPICJUM:

  • przestrzeganie i wyznawanie szacunku dla życia i śmierci pacjentów,
  • pomoc pacjentom i ich rodzinom w zaakceptowaniu faktu nieuchronnej śmierci,
  • sprzeciw wobec stosowania terapii uporczywej w celu przedłużenia życia (reanimacja, używanie respiratora),
  • kierowanie się zasadami etyki zawodowej,
  • zobowiązanie do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji związanych ze stanem zdrowia pacjenta (tajemnica ta nie przestaje obowiązywać po śmierci chorego),
  • poszanowanie intymności i godności pacjenta.

Opieka lekarska

Opieka lekarska w hospicjum polega na leczeniu objawowym. Oznacza to, jej zadaniem jest złagodzenie odczuwania skutków choroby na tyle, na ile jest to możliwe na obecnym etapie choroby. Z powodów etycznych nie stosujemy uporczywej terapii, czyli zabiegów mających sztucznie przedłużać życie (m.in. reanimacja, podłączenie do respiratora). Zabiegi takie przysparzają choremu wiele cierpień i naruszają jego godność osobistą.

Opieka pielęgniarska

Pielęgniarka sprawuje kontrolę nad stanem zdrowia chorych, wykonując wszystkie niezbędne zabiegi zlecone przez lekarza. Do jej podstawowych zadań należy mierzenie parametrów życiowych (temperatura, ciśnienie, poziom cukru we krwi). Pielęgniarka pracuje nad tym, aby stworzyć możliwie najlepsze warunki do życia w chorobie: wykonuje czynności wspierające funkcję oddychania, żywienia, wydalania oraz utrzymania higieny osobistej. Pielęgniarska opieka ma szeroki zakres i opiera się na holistycznym podejściu do pacjenta.

 

Rehabilitacja

Wizyty rehabilitacyjne pomagają podnieść jakość życia pacjentów, którzy odczuwają dodatkowe dolegliwości związane z chorobą, takie jak: obrzęki, niedowłady, porażenia kończyn czy zapalenia stawów.

Opieka duchowa

W kresu życia, w doświadczaniu ciężkiej i nieuleczalnej choroby, chory i jego bliscy często zadają sobie pytania o sens przeżywanych doświadczeń, znaczenie cierpienia i w konsekwencji o rolę Boga. Są to pytania, które wykraczają poza pomoc medyczną i psychologiczną. Dlatego tak ważna jest obecność duchownego w zespole hospicyjnym. Jego spotkania z chorymi to okazja do rozmowy, wspólnej modlitwy, przyjęcia sakramentów, w zależności od wyrażanych przez chorego potrzeb. Wbrew stereotypowi, wizyta księdza nie oznacza „ostatniej posługi”, ale jest formą duszpasterskiej pomocy w życiu z chorobą.

Opieka psychologiczna

Choroba wywołuje wiele zmian w życiu każdego pacjenta. Ból, utrata sił przynoszą ograniczenie dotychczasowej aktywności i zmuszają do zmiany dotychczasowego życia. Okres długotrwałej choroby to duże obciążenie fizyczne i emocjonalne nie tylko dla samego pacjenta, ale także dla jego bliskich. Spotkania z psychologiem pozwalają na szczerą rozmowę o wszystkich trudnościach przeżywanych w związku z chorobą oraz perspektywą nieuchronnej śmierci. Wsparcie psychologa pozwoli złagodzić napięcie i może być pomocne w codziennym radzeniu sobie z własnymi emocjami. Wizyty psychologa odbywają się na zlecenie lekarza, pielęgniarki lub  prośbę chorego czy jego rodziny.

 

Opieka wolontariuszy

Pełna opieka nad chorymi oraz ich bliskimi w hospicjum możliwa jest dzięki zaangażowaniu zespołu wolontariuszy, którzy dobrowolnie i nieodpłatnie pomagają w codziennych czynnościach przy pacjentach oraz realizują ich bieżące potrzeby, takie jak: rozmowa, przygotowanie herbaty/kawy, czytanie czasopism i książek, towarzyszenie podczas mszy św. i czuwanie.